چغتائیان (۱۲۲۵ تا ۱۳۷۰)
پس از تقسیم شدن امپراطوری مغول فرزند دوم چنگیزخان، چغتای
خان و اسلاف اش بر نواحی آمو دریا، جنوب بحیرۀ آرال، کوه های آلتای مغولستان، و
کوه های کابل، و قسمت های شرقی افغانستان فرمانروایی کردند.[۱] در جریان صدۀ چهاردهم فرمانروایی شان چغتائیان
به دو حصۀ خانات مغولستان و چغتائیان غربی تقسیم شدند. چغتائیان نخشب و الملیق را پایتخت خود قرار
دادند. سرزمین های تحت ادارۀ چغتائیان
امروز بخش های از کشور های افغانستان، چین، قرغزستان، ازبکستان، ترکمنستان،
قزاقستان، پاکستان، مغولستان، و هندوستان را تشکیل میدهند.
چغتائیان در نبرد هایی که داشتند تا پنجاب پیشروی کردند، اما
در سال 1370 در جنگ ها با امپراطوری
تیموری شکست خوردند و حصۀ غربی سرزمین چغتائیان ار از دست دادند. فرمانروانیی چغتائیان بر قسمت شرقی سرزمین های
تحت کنترل شان تا صدۀ هفدهم ادامه یافت و در جریان فرمانراویی شان گاه در برابر
اسلاف تیموری‌ها و گاه در کنار شان مصروف جنگ هایی بودند.
[۱] دانشنامۀ بریتانیکا، جهان اسلام، مرلین والدمن.
